پیام حزب استقلال آذربایجان جنوبی به احزاب کرد “ایران”
رهبران محترم احزاب کرد” ایران”
با احترام تأکید می‌کنیم که دیپلماسی میان احزاب آذربایجان جنوبی و احزاب کرد “ایران”، بر پایه‌ی احترام متقابل به حقوق یکدیگر، امری ضروری است تا بتوانیم توطئه‌های اشغالگران ایرانی را خنثی کرده و سرزمین‌هایمان را از اشغال ایران آزاد کنیم.
اتحاد مبارزاتی ملل غیرفارس تحت اشغال ایران، تنها ضامن پیروزی این ملت‌ها بر نیروهای اشغالگر فارس است. به همین دلیل، رژیم‌های اشغالگر ایران برای جلوگیری از این اتحاد احتمالی ملل، از روش‌های مختلفی استفاده کرده‌اند، از جمله اسکان‌های گسترده برای تغییر ترکیب ملی و ایجاد و تشدید درگیری‌ها. مهاجرت کردهای عراق در دو مقطع تاریخی، توسط رژیم‌های پهلوی و جمهوری اسلامی و اسکان عمدی آنان در آذربایجان غربی، با هدف استفاده‌ی ابزاری علیه تورکها بوده و همچنان ادامه دارد. کردهای ساکن آذربایجان غربی، شهروندان آذربایجان هستند، همان‌طور که تورک‌های ساکن کردستان، شهروند کردستان محسوب می‌شوند.
متأسفانه، احزاب کرد ایران بیش از دیگر احزاب، در دام فتنه‌های رژیم اشغالگر ایران گرفتار شده‌اند و با طرح ادعاهای ارضی درباره‌ی احواز و آذربایجان، موجب درگیری میان ملل، خصوصا ملت تورک و ملت کرد شده‌اند؛ درگیری‌ای که تنها به نفع اشغالگران فارس است.
تظاهرات دوم فروردین ۱۴۰۴ در ارومیه، واکنشی طبیعی به اقدامات و ادعاهای احزاب کرد، به‌ویژه حزب دمکرات کردستان، حزب کومله، پژاک و پ.ک.ک بود که با حمایت رژیم اشغالگر ایران، چند روز پیش از این تظاهرات، اقدامات تحریک‌آمیزی را در ارومیه انجام دادند.
با وجود آنکه احزاب کرد در شهرهای کردستان مانند سنندج و مریوان، و حتی در شمال عراق، از سوی نیروهای رژیم اشغالگر ایران سرکوب می‌شوند، اما در آذربایجان غربی، شاهد همکاری این احزاب با رژیم علیه تورک‌های آذربایجان هستیم. چرا رژیم اشغالگر ایران به کردها در هیچ‌یک از شهرهای کردستان اجازه‌ی برگزاری جشن نوروز نداد و برگزارکنندگان را سرکوب و بازداشت کرد، اما در آذربایجان غربی، به‌ویژه ارومیه، نه‌تنها به آنان مجوز داد، بلکه امنیت آنان را نیز تأمین کرد، تا جایی که توانستند پرچم کردستان را برافراشته و شعار «اورمیه کردستان است» سر دهند، بدون آنکه با ممانعتی مواجه شوند؟ احزاب کرد، از این وضعیت خرسند بودند، اما زمانی که تورکها در واکنش به این ادعاهای ارضی، تظاهراتی برگزار کردند، احزاب کرد، با فرافکنی، تورکها را عوامل رژیم معرفی کردند.
هرچند فراخوان تظاهرات ۲ فروردین ۱۴۰۴، از سوی مزدوران رژیم اشغالگر ایران، همچون خلیل‌پور و قاضی‌پور، با هدف برپایی تجمعی مذهبی و بهره‌برداری علیه تورکیه برنامه‌ریزی شده بود، اما فعالان ملی آذربایجان، با درک این دسیسه، آن را خنثی کرده و جریان اعتراضات را در مسیر درست هدایت کردند. در این تظاهرات، علاوه بر شعار علیه رژیم اشغالگر ایران، پاسخ قاطعی نیز به گروه‌های کردی که شعار «اورمیه کردستان است» سر داده بودند، داده شد: «اینجا آذربایجان است».
با اینکه رژیم اشغالگر ایران کردها را در مناطق کردستان به‌شدت سرکوب می‌کند، اما متأسفانه همکاری میان رژیم اشغالگر و احزاب دمکرات، کومله، پژاک و پ.ک.ک در آذربایجان غربی غیرقابل انکار است. ادعاهای ارضی این احزاب در آذربایجان، اوضاع آذربایجان غربی را هر روز وخیم‌تر می‌کند، و مسئولیت عواقب این وضعیت، بر عهده‌ی رژیم اشغالگر ایران و احزاب کرد خواهد بود.
کشتار تورک‌های آذربایجان در ارومیه به‌دست اسماعیل سیمیتکو و حمله‌ی حزب دمکرات کردستان، به رهبری عبدالرحمن قاسملو، به سولدوز (نقده) و کشتار مردم بی‌دفاع تورک سولدوز، همچنان از خاطره‌ی تاریخی مردم آذربایجان محو نشده، و موجب انزجار مردم از احزاب کرد بوده و هست. این بر عهده‌ی احزاب کرد است که با محکوم کردن این جنایات، اعتمادسازی کنند؛ امری که تاکنون از سوی هیچ‌یک از این احزاب کرد انجام نشده است.
حزب استقلال آذربایجان جنوبی، با درک سیاست‌های اشغالگران ایرانی در تغییر ترکیب ملی، که منجر به ایجاد مشکلات کنونی میان ملل غیرفارس شده است، پیشنهاد می‌کند که برای جلوگیری از درگیری میان ملت تورک و ملت کرد، که تنها به سود اشغالگران فارس است، رویکردی شفاف و مبتنی بر همکاری اتخاذ شود. ما باید ابتدا با هماهنگی یکدیگر، رژیم اشغالگر را از سرزمین‌هایمان بیرون کنیم و سپس، با تکیه بر نقشه‌های تاریخی و از طریق مذاکرات مسالمت‌آمیز، مرزهای خود را تعیین کنیم.
به عنوان مبنای توافق، می‌توان نقشه‌ی جغرافیایی کنونی استان آذربایجان غربی و استان کردستان را در نظر گرفت. بر اساس این توافق، هیچ حزب کردی حق ادعای ارضی بر استان آذربایجان غربی را نخواهد داشت و هیچ حزب آذربایجانی نیز حق ادعای ارضی بر استان کردستان را نخواهد داشت.
حزب استقلال آذربایجان جنوبی
۸ فروردین ۱۴۰۴
